வீட்டை வாங்கிப்பார் ; பணத்தை இழந்து பார் - ஃப்ளாட்ஸ் மோசடிகள் 1

இளமையிலிருந்து நான் பயந்து வந்த ஒரே பழமொழி "வீட்டைக்கட்டிப்பார் கல்யாணத்தை செய்து பார்"

அதுவும் எட்டாவது படிக்கும்போது வீடு படம் பார்த்ததிலிருந்து நிச்சயம் ஏமாறாமல் வீடு கட்ட முடியாது போலிருக்கிறது என்று நான் முடிவே செய்திருந்தேன்.

வீட்டைக் கட்டினால்தானே ஆயிரம் பிரச்சனை. கட்டிய வீட்டை வாங்கி விட்டால்... என்று மிகச் சரியாக முட்டாள்தனமாக முடிவெடுத்தேன்.

சென்னைக்கு மிக அருகில் ? நான் ஒரு ஃப்ளாட் வாங்கத் தீர்மானித்தேன். (சென்னைக்கு அருகில்  சென்னைக்கு மிக அருகில் சென்னைக்கு மிக மிக அருகில் என்று மூன்று வகையான இடங்கள் உள்ளது. விபரம் தெரியாதவர்களுக்கு அடுத்த பதிவில் பகிர்கிறேன். )

என் உறவினர் ஒருவர் எதையும் ஐந்தடி ஆழத்திற்கு அலசி ஆராய்பவர், அந்த ஃப்ளாட்ஸில் வீடு வாங்கியிருக்கிறார் என்ற ஒரு விஷயமே நான் முடிவெடுக்க போதுமானதாக இருந்தது.

மொத்தம் இருந்த 9 வீடுகளில் நான்  தேர்தெடுத்தது 8 வது வீட்டை அதுதான் இன்று வரை எனக்கு ஏழரை கொடுத்து வருகிறது.

நாடு சுதந்திரம் அடைந்த பிறகு பிரித்தாளும் சூழ்ச்சியை மிக சிறப்பாக பாதுகாத்து பராமரித்து வருபவர்கள் ஃப்ளாட் புரோமோட்டர்கள்தான்.

புரோமோட்டர் சதுர அடிக்கு மூவாயிரம் விலை சொன்னார். இந்த விலையை உறுதி செய்து கொள்ள ஏற்கனவே அங்கே ஃப்ளாட் வாங்கி அப்போதுதான் புதிதாக குடி வந்திருப்பவர்களை  நாடினேன்.

எல்லோரும் ஒரே பதிலை வேறு வேறு மாதிரியாக சொன்னார்கள், அது 'சொல்ல முடியாது.'  'எனக்கு தெரியாது' என்றார் ஒருவர். "உங்களுக்கு என்ன சொன்னாங்களோ அதுதான் எங்களுக்கும்."  

வெளியில் விசாரித்ததில் ஒரளவு சரியான விலை என்று தோன்றியதால் நான் வாங்கிவிட்டேன்.

வீடு வாங்கிக்கொண்டு போன  ஒரு வருடத்திற்கு பிறகு வீட்டு வரி கட்டுவதற்காக எல்லோருடைய அக்ரிமெண்டும் குடியிருப்போர் நலச்சங்கம் (?) தலைவர் வசம் வந்தது. அப்போதுதான் யார் யார் எவ்வளவு ஏமாந்திருக்கிறார்கள் என்பது தெரிய வந்தது.  

எல்லோரையும் விட மிக மிக அதிகம் ஏமாந்திருந்த ஒரு ஐ.டி இளைஞன் உடனே வீட்டைக் காலி செய்து கொண்டு வேறு இடம் போய்விட்டான்.

புரோமோட்டர் யாரிடமும் சொல்லாதீர்கள் உங்களுக்கு மட்டும்தான் இந்த விலை என்று விரித்த வலையில் அவனுமே சிக்கிக்கொண்டதனால்தான் அவன் இவ்வளவு தூரம் ஏமாந்தது அவனுக்கே தெரியவில்லை.

இந்த வீட்டில் இருக்கும் ஒவ்வொரு நிமிடமும்  நான் எவ்வளவு பெரிய ஏமாளி என்ற எண்ணம் என்னை உறுத்திக்கொண்டே இருக்கும் என்று அவன் சொன்னது இன்னும் எனக்குள் ஒலித்துக்கொண்டே இருக்கிறது.

ஒன்றைச் சொல்ல மறந்து விட்டேன்.

புதுமனை புகுவிழாவிற்கு அழைப்பிதழ் கொடுக்க அதே ப்ளாட்ஸில் இருக்கும் என் உறவினருக்கு நான் அழைப்பிதழ் கொடுக்க சென்றிருந்தபோது அவர் சோகமாக உட்கார்ந்திருந்தார். சோகமாக வாங்கிக்கொண்டார்.

நான் தோண்டி விசாரித்தபோது வரவேற்பறையின் ஒரத்திற்கு அழைத்து சென்று காண்பித்தார்.  மேற்சுவர் முழக்க ஈரமாக இருந்தது. அதை ஒட்டியிருந்த  பாத்ரூமை திறந்து காண்பித்தார். மழை நின்ற பிறகு மரத்திலிருந்து மழைத்தண்ணீர் சொட்டுவது போல மேலிருந்து தண்ணீர் இல்லை அவரது கண்ணீர் சொட்டிக்கொண்டிருந்தது..

அப்போதே புரிந்து விட்டது எனக்கும் இப்படி ஒரு நாள் கண்ணீர் சொட்டப் போகிறது என்று...

தொடரும்...

( ஏன் என்கிறீர்களா? ஏமாந்த விஷயங்கள் அவ்வளவு இருக்கிறது)